Van Tully naar Sydney

Lieve mensen

Het duurde weer even maar hier is hij dan, mijn derde reisverslag.

We hadden een ‘christmas party’ op het werk. Dit was leuk maar al snel hadden we besloten om met een aantal mensen naar het café onder ons hostel te gaan. Dus vanaf 13:00 werd er weer alcohol gedronken. Iedereen weet ondertussen wel hoe dat eindigt en nee deze keer lag ik niet op de badkamer vloer te slapen haha. Al is me dit het week ervoor wel gebeurd. Sssst!

Na lang aftellen is het zover, onze laatste dag bij de banaantjes. Ik was heel blij maar ook was het raar om afscheid te nemen van mensen waar je 8 weken lang mee samen hebt gewerkt. Elke banaan die ik in mijn verdere leven zie, zal ik respecteren. Veel mensen beseffen helaas niet waar alles vandaan komt. Nouuu… ik kan jullie nu wel vertellen waar ze vandaan komen en geloof me, Its a fucking hard job. De laatste 4 weken mocht in de bananen gaan verpakken, dit was veel en veel beter dan het sorteren. Ik kan met trots vertellen dat ik in totaal 4501 bananen-dozen heb verpakt in 4 weken tijd.

Nadat ik de nodige foto’s van alles en iedereen heb gemaakt op de farm is het zover. Daar ging die enorme harde bel waar ik zo van heb gehouden omdat het betekende dat we pauze hadden of klaar waren en die wat ik enorm heb gehaat omdat we moesten beginnen of de pauze was afgelopen. Dat was het dan een geweldige ervaring die ik ga afsluiten. En natuurlijk hoort daar wat bij en ja hoor wij werden nat gespoten met brandslang. Lekker verfrissend als je de hele dag in de hitte hebt gewerkt. (ik heb besloten dat ik toch nog maar even op de farm ga werken als ik de oostkust aan het reizen ben aangezien ik het anders niet ga redden met het geld)

De dag erna was het weer vrijdag en jawel hoor. Drie keer raden wat Ilke weer ging doen. Juist, alcohol drinken en dansen. Onze laatste avond in Tully was aangebroken. De avond dat ik afscheid moest gaan nemen van de mensen waarmee ik 8 weken heb samengewoond. Ik vind dit het moeilijke deel van het backpackers leven. Je leert mensen goed kennen, het worden vrienden en dan moet je ineens afscheid nemen. Vervolgens zie je ze nooit meer terug. Maargoed ik zal het allemaal niet te emotioneel maken. Het was natuurlijk weer een geweldige avond.
De ochtend erna was het echt zover we gingen naar de Greyhound (een bus) om naar Cairns te gaan. Die avond in Cairns heb ik iets heel bijzonders gezien. Drie bomen vol met enorme vleermuizen die wakker aan het worden waren om te gaan vliegen. Ik kon er uren naar blijven kijken maar we hadden het plan gemaakt om chinees te gaan eten en dat kan ik natuurlijk niet laten schieten.

‘S morgens vroeg hadden we de taxi naar het vliegveld waar ik om 09 55 mijn vlucht naar Melbourne had om mijn vriendinnetje Lisa te bezoeken. Zo fijn om eindelijk weer ins limburgs te kinne lulle. Want pap en selina zeije al det ich ein gek accent kreeg en det motte we neet hubbe woa.
Ik mocht bij het gezin waar Lisa au pair is logeren. Hier heb ik het erg naar mijn zin gehad. Het was namelijk erg lang geleden dat ik verstoppertje thuis heb gespeeld haha.

Na een weekje bij Lisa ging onze reis beginnen. We gingen onze auto ophalen, wat een bak zeg. Het eerste wat ik me afvroeg was hoe ik die bak in hemelsnaam zou moeten inparkeren. Maargoed dat was iets waar ik nog wel achter zou komen.
We gingen een leuke Duitse en Finse meid ophalen om samen The Great Ocean Road te gaan rijden. We zijn eerst helemaal naar het einde gereden om daar op een caming te slapen. En geloof me ik had het lang niet zo koud gehad ’s nachts. De dag erna zijn we gaan rijden en ik kan jullie vertellen dat dit het mooiste is wat ik ooit in mijn hele leven heb gezien. Mooie stranden met enorme rotsen die een verhaal vertelde dat mij raakte. Diezelfde avond hebben we onze duitse vriendin afgezet in Melbourne en zijn we op zoek gegaan naar een caming, niks te vinden om 11 in de avond. Na lang zoeken en bellen hadden we een hostel gevonden in Melbourne waar we om 2 uur ‘d nachts aankwamen. Na 5 uur slapen was het weer tijd om op te staan om onze reis te vervolgen langs de kust van Australie.
Ik heb heel wat mooie plekken gezien maar 1 van de hoogtepunten was toch wel Pebbly beach. Met alle wilde papegaaien en kangoeroes op het strand waar ik naast kon gaan liggen.

Na 4 nachten kamperen en 1 nacht in een hostel is het tijd om naar Syndey te rijden. Hier hebben we een appartement in de wijk Paddington voor 8 nachten. Klein en gezellig. In paddington heb ik een nieuwe piercing laten zetten in mijn oor genaamd een ‘rook’ ik ben er heel erg blij mee!

Dan krijgen we Nieuwjaar. Op 30 december lagen er al mensen voor de poort te slapen voor een goed plekje in het park. Wij zijn om 9 uur ‘s morgens in de 2 km lange rij aangesloten. Om 10:00 begon de rij te lopen. En om 11 uur waren we binnen. Alle goede plekken waren natuurlijk al bezet maar we hadden gelukkig nog een plek gevonden met uitzicht op de Harbour bridge. Na in totaal 15 uur wachten en pijn aan mijn kont van het zitten is het zover. VUURWERK!! Wat een show! Zoveel moois wat de lucht in word geschoten. Het is 1 januari.

Een nieuwe start. Een nieuw begin. Het jaar waarin ik mijn vrienden en family weer ga zien. Het jaar waarin ik mensen achter mij laat en nieuwe mensen leer kennen. En natuurlijk word ik op 8 januari 21. Haha wat een feest.

Maar ik ga mijn verhaatje afsluiten want we moeten gaan verhuizen naar een ander appartement in sydney in de wijk Darlinghurst.
Cheers mate,
Ilke